Air Greenland - bilety lotnicze
Rok utworzenia | 1960 (Greenlandair) 2002 (Air Greenland) |
Centrum lotnicze | Nuuk Airport, Kangerlussuaq Airport, Copenhagen Airport, Ilulissat Airport, Narsarsuaq (helikopter), Nerlerit Inaat (helikopter), Qaqortoq (helikopter), Tasiilaq (helikopter), Thule Air Base (helikopter), Upernavik (helikopter), Uummannaq (helikopter) |
Siedziba | Nuuk, Grenlandia |
Program frequent-flyer | EuroBonus (do końca 2009 roku) |
Flota | Airbus A330-200, Beechcraft B200 King Air, Dash-6 Twin Otter, Dash-7, Dash-8 Q200, Bell 212, Bell 222, Eurocopter AS350, Sikorsky S-61 |
Firmowy slogan | We bring out the best (Uwypuklamy to co najlepsze) |
Typ linii | linie regularne |
Air Greenland
Air Greenland A/S to flagowy przewoźnik Grenlandii, będący współwłasnością rządu Grenlandii, Grupy SAS oraz rządu Danii. Operuje flotą 38 samolotów, z których jeden wykorzystywany jest do lotów transatlantyckich i czarterowych, dziesięć samolotów śmigłowych dla połączeń w sieci regionalnej oraz 26 helikopterów dostarczających pasażerów z małych miejscowości do krajowych portów lotniczych. Doloty do portów helikopterowych z odległych osad są obsługiwane na podstawie kontraktów z rządem Grenlandii.
Linie powstały w 1960 roku, a pierwsze usługi odbywały się przy wykorzystaniu wodolotów PBY Watalina. Do końca lat 60-tych flotę powiększono o lekkie maszyny DHC-3 Otter oraz helikoptery Sikorsky S-61, z których niektóre nadal są w użyciu. W latach 60-tych i 70-tych większość operacji lotniczych w Grenlandii bazowała na helikopterach. Dopiero we wczesnych latach 80-tych Samorząd Grenlandii zainwestował w sieć krótkich lotnisk, obsługiwanych przez nowe nabytki we flocie Air Greenland - De Havilland Canada Dash-7 turboprops, idealnie przystosowane do surowego terenu i warunków pogodowych Grenlandii. Solidność połączeń zyskała , gdy w latach 90-tych rozwinęła się sieć krajowych lotnisk - z samolotami Dash-7 linie nie były już tak zależne od pogody i mogły świadczyć usługi w większości miast w kraju. Na przełomie tysiącleci Air Greenland zakupiły dwa samoloty pasażerskie - Boeing 757 i Airbus A330, dzięki czemu uruchomiono połączenie z Kopenhagą. Do roku 2003, był to jedyny przewoźnik oferujący regularne loty do Danii.
Poza lotami regularnymi oraz kontraktowymi do większości osad w kraju, linie skierowały działalność w kierunku specjalistycznych usług czarterowych dla kwitnącego przemysłu energii i surowców mineralnych oraz zyskującego na sile ryku turystycznego Grenlandii. Jeszcze inne usługi przewoźnika to loty ambulatoryjne, dostawy do odległych stacji badawczych czy loty ratunkowe.
Air Greenland posiada dwa oddziały:
1. agencję turystyczną oferującą loty do destynacji turystycznych takich jak wewnętrzne części fiordu Ilulissat Icefjord,
2. Arctic Umiaq Line - prom pasażerski i cargo, służący społecznościom na wybrzeżach zachodniej i południowej Grenlandii.
Sieć krajowych portów lotniczych Air Greenland składa się z 13 cywilnych lotnisk. Dwa lotniska międzynarodowe przystosowane do przyjmowania dużych samolotów - Kangerlussuaq Airport i Narsarsuaq Airport, były wcześniej wykorzystywane przez U.S. Airforce, jako bazy lotnicze dla lotów transatlantyckich. Pozostałe lotniska są gotowe do przyjęć maszyn typu STOL (Short Take-Off and Landing), w związku z czym korzystają z nic samoloty śmigłowe Dash-7 i Dash-8. Loty zagraniczne to transatlantyckie trasy do Keflavík International Airport w Islandii, oraz Copenhagen Airport w Danii.
Mniejsze osady obsługiwane są lotami kontraktowymi przez lokalne węzły helikopterowe Upernavik Airport, Uummannaq Heliport, Ilulissat Airport, Aasiaat Airport, Qaqortoq Heliport, Nanortalik Heliport oraz Tasiilaq Heliport. Z tych 45 heliportów 8 głównych wyposażonych jest w solidne lądowiska, terminale i stałą załogę. Pozostałe to tzw. helistops z żwirowym lub trawiastym podłożem do lądowania.
Linie powstały w 1960 roku, a pierwsze usługi odbywały się przy wykorzystaniu wodolotów PBY Watalina. Do końca lat 60-tych flotę powiększono o lekkie maszyny DHC-3 Otter oraz helikoptery Sikorsky S-61, z których niektóre nadal są w użyciu. W latach 60-tych i 70-tych większość operacji lotniczych w Grenlandii bazowała na helikopterach. Dopiero we wczesnych latach 80-tych Samorząd Grenlandii zainwestował w sieć krótkich lotnisk, obsługiwanych przez nowe nabytki we flocie Air Greenland - De Havilland Canada Dash-7 turboprops, idealnie przystosowane do surowego terenu i warunków pogodowych Grenlandii. Solidność połączeń zyskała , gdy w latach 90-tych rozwinęła się sieć krajowych lotnisk - z samolotami Dash-7 linie nie były już tak zależne od pogody i mogły świadczyć usługi w większości miast w kraju. Na przełomie tysiącleci Air Greenland zakupiły dwa samoloty pasażerskie - Boeing 757 i Airbus A330, dzięki czemu uruchomiono połączenie z Kopenhagą. Do roku 2003, był to jedyny przewoźnik oferujący regularne loty do Danii.
Poza lotami regularnymi oraz kontraktowymi do większości osad w kraju, linie skierowały działalność w kierunku specjalistycznych usług czarterowych dla kwitnącego przemysłu energii i surowców mineralnych oraz zyskującego na sile ryku turystycznego Grenlandii. Jeszcze inne usługi przewoźnika to loty ambulatoryjne, dostawy do odległych stacji badawczych czy loty ratunkowe.
Air Greenland posiada dwa oddziały:
1. agencję turystyczną oferującą loty do destynacji turystycznych takich jak wewnętrzne części fiordu Ilulissat Icefjord,
2. Arctic Umiaq Line - prom pasażerski i cargo, służący społecznościom na wybrzeżach zachodniej i południowej Grenlandii.
Sieć krajowych portów lotniczych Air Greenland składa się z 13 cywilnych lotnisk. Dwa lotniska międzynarodowe przystosowane do przyjmowania dużych samolotów - Kangerlussuaq Airport i Narsarsuaq Airport, były wcześniej wykorzystywane przez U.S. Airforce, jako bazy lotnicze dla lotów transatlantyckich. Pozostałe lotniska są gotowe do przyjęć maszyn typu STOL (Short Take-Off and Landing), w związku z czym korzystają z nic samoloty śmigłowe Dash-7 i Dash-8. Loty zagraniczne to transatlantyckie trasy do Keflavík International Airport w Islandii, oraz Copenhagen Airport w Danii.
Mniejsze osady obsługiwane są lotami kontraktowymi przez lokalne węzły helikopterowe Upernavik Airport, Uummannaq Heliport, Ilulissat Airport, Aasiaat Airport, Qaqortoq Heliport, Nanortalik Heliport oraz Tasiilaq Heliport. Z tych 45 heliportów 8 głównych wyposażonych jest w solidne lądowiska, terminale i stałą załogę. Pozostałe to tzw. helistops z żwirowym lub trawiastym podłożem do lądowania.